Intermezzo

Na dinsdag bij het dagcentrum te hebben geholpen, geef ik mijn vaste klant nog een massage. Als deze beeindigd is verteld hij me zachtjes, bij het bed naast hem zitten twee zusters met een man die niet kan praten te overleggen, dat ik wat van zijn sinas moet nemen, als beloning. Met een gladgestreken gezicht verlaat ik de zaal en smokkel een beker uit de keuken mee terug naar het bed. Zo voorzichtig mogelijk, om het spel mee te spelen, open ik de fles, onder luid gesis, en giet de drank klokkend in de beker, waarna ik het met een paar slokken opdrink. De man is tevreden.

In de koelkast liggen aardappels en uien, nog over van de hutspot, en appels. Weinig keuze, hete bliksem! Bij gebrek aan spekjes gooi ik het laatste stuk zoute kaas erdoor; op brood was het niet zo'n succes. Eenmaal op het bord blijk ik te weinig appels te hebben gebruikt. Nu had ik gewoon licht zoete aardappelpuree met kaas...

's Avonds na het internetcafe drinken Kirsty en ik samen met Hailey, een andere engelse, wat drankjes in de Schotse pub. Ik kan maar weinig volgen van dat taaltje, mede doordat de muziek al een oor vult en het andere zich niet lang achter elkaar kan concentreren.

De volgende dag zie ik voor het eerst een tillift in werking. De vrouw, die zich weinig betrokken lijkt te voelen met wat er allemaal met haar gebeurt, wordt naakt in de doek gehangen. Als ze een beetje afgedekt is rijden de twee zusters het apparaat, handig tussen de balie en de zitbank manouvrerend (haar hoofd raakt net de hoek van de balie niet) naar de badkamer waar ze in een aangepaste badkuip neergelaten wordt.

Na deze operatie ga ik weer naar de massage patiënt toe. Dat had ik immers beloofd. Deze keer vraagt hij me de hele fles sinas mee te nemen; hij zal het toch niet opdrinken, want, zo zegt hij, over twee dagen gaat hij weg. Ik haal mijn tas naar de zaal en smokkel de fles naar buiten. Ik vertelde hem dat ik alleen de volgende dag nog zou komen.

Gabriela, een vervanger van Maria, de vrijwilligerscoördinator, die overigens deze week allebei aanwezig zijn, stelt voor om te vieren dat ik weg ga. Ik grap dat ze dan maar een surpriseparty moet organiseren. De volgende dag, wanneer ik in het dagcentrum zit, komt ze langs en ztelt ze voor om vrijdagavond ergens iets te gaan eten. Tijdens de lunch sluiten we kort met Maria, en besluit Gabriela dat we bij haar favoriete pizzeria gaan eten. We spreken af om half vijf bij de hospice te ontmoeten. Kirsty en Alexandra zijn ook uitgenodigd.

Dan is het tijd voor de laatste massage. Nu is zijn dochter, of een andere vrouwelijke kennis, er ook bij. Bij het afscheid wordt me duidelijk gemaakt dat ik twee appels moet meenemen. Daardoor maak ik deze keer 's avonds betere hete bliksem.