Na onze Mantouxtest afgelopen dinsdag, gingen we vrijdag met onze werkgroep weer naar het poortgebouw om de uitslag (wel of geen TBC) te laten controleren. Twee werkgroepgenotes waren erg zenuwachtig; het bultje dat bij de injectie ontstaan was was nog steeds duidelijk zichtbaar... Een andere werkgroepgenoot zat hen te stangen met de te ondernemen acties als ze TBC bleken te hebben: direct in een dwangbuis in een gesloten afdeling van een psychiatrische inrichting enzo... (al is een half jaar antibioticum en alcoholvrij, de realiteit geloof ik, al erg genoeg). Op mijn arm was overigens niets meer te zien, dus ik maakte me geen zorgen. De ongeruste meiden kwamen opgelucht weer terug; het gaat er niet om wat je ziet, maar wat je voelt. Ook bij mij wist de controleur in 2 seconden vast te stellen dat ik geen bultje had. Negatief dus. De stangende werkgroepgenoot ging als laatste...
Grensgeval, dus nog een Mantouxtest.
Vandaag was hij weer op controle: positief.
Dat betekent dat hij besmet is of al eens tegen tuberculose gevaccineerd is, maar dan had hij dat wel geweten...
Met een röntgenfoto moet nu bepaalt worden of hij longtuberculose heeft.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten